Προσωπικό μήνυμα

Ερωτεύτηκα τα Κύθηρα με την πρώτη ματιά, ήταν δεκαετία του ’80. Στο νησί της Αφροδίτης, ο έρωτας χτύπησε και την αδελφή μου η οποία μου χάρισε δύο αγαπημένες ανηψιές. Χρόνια αργότερα ανακάλυψα ξανά το νησί με φίλους, και έκτοτε μας φιλοξενεί και μας μαγεύει σχεδόν κάθε καλοκαίρι, όλη την παρέα μας, όπου και αν μας σκορπάει η καθημερινότητα του χρόνου.Ότι έχει να πάρει και να δώσει, ο καθένας με τον τρόπο του…

Έφτασα στο νησί πέρσι, την ημέρα της φωτιάς. Ανησυχώντας το επόμενο πρωί, όπου ο καπνός πύκνωνε, ανέβηκα και εγώ μαζί με άλλους, κάτοικους μόνιμους ή και “προσωρινούς”. Ότι μπορούσε πρόσφερε ο καθένας -μάλλον ασυντόνιστα στην αρχή- για να περιοριστεί η φωτιά, να σωθούνι καλλιέργειες, μελίσσια, δέντρα, άγρια βλάστηση….Πυροσβεστικά, υδροφόρες, αεροπλάνα πηγαινοέρχονταν, άνθρωποι κουβαλούσαν σωλήνες.. Δώσε, κόψε, άνοιξε.. Μαντήλια, νερά, κλαριά.. Η προσπάθεια κράτησε μέχρι την νύχτα όπου έφτασαν ειδικές δυνάμεις, και μετά από μια μέρα κατάφεραν και επιβλήθηκαν στην φωτιά.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν την δεύτερη μέρα, όταν η φωτιά είχε επεκταθεί σε μεγάλη και δυσβατη περιοχή, σε ένα από τα μέτωπα, καθώς και στα καμμένα τοπία μετά την φωτιά. Φόρος τιμής σε όσους ασχολούνται και δίνουν την μάχη -εθελοντές και επαγγελματίες- γνωρίζοντας ότι η φωτιά, δύναμη της φύσης, χαρίζει αλλά και καταστρέφει.

Αναπολώντας, εν όψη του ερχόμενου, το περσινό καλοκαίρι σκεφτήκαμε να κάνουμε αυτή την έκθεση. Η ανάγκη για δημιουργία και έκφραση εν μέσω κρίσης μας οδήγησε στα τυπώματα σε καμβά… η ανάγκη σε φέρνει ενίοτε σε δημιουργικές λύσεις.